أبار الشعر قوالة

(( أبار الشعر قوالة ))

أبار الشعر قوالة
لسة بتقزح الأشعار
و كل الشعرا خيالة
فى وصف المهرة و الأسرار
و انا غلبان و مش شاعر
باضعف لما باوصفها
حنين جوايا و مشاعر
لو انطق بيها هاكسفها
هاخلى خدودها لون الورد
و ضى عيونها يغمزلى
أقول و احكى و لا اشبع سرد
أوشوشها و تهمزلى
و نتسامر أنا وهى
أقول لولاكى يا مهرة
ما حبيت الحياة ديا
و لا فكرت فى السهرة
أرص فيها ميت غنوة
بسحر النجمة و ضياها
تقول الحب مش عنوة
دى بسمة شوق بنرضاها
فى أرض رملها فيروز
ألفها بالهوى عناقيد
و عشق يصرح إن يجوز
أزيد حبل الهوى تعقيد
عشان العاشق الولهان
يغوص جوا غيطان البحر
يغوط فيه يكون فرحان
على موجه بليغ السحر
و سحر العشق مش راسى
على بر و لقا و شطوط
ده يوم فاكر و يوم ناسى
و يوم شايل و يوم محطوط
على حسب الهوى و الشوق
و كلمة تجيبنا و تودى
نقولها تعلا بينا لفوق
لأخر حلم و تعدى
على طلة بنات النيل
فى وش البدر يتملوا
و عزم شباب يحب يشيل
لبكرة الحلم و يعلوا
و تهت كتير انا و مريت
و عطشى كوانى فى سبيلك
لحد ما دبت و اسمريت
و دقت سلسبيل نيلك
عشقته و ارتويت منه
فبقى صاحبى و محبوبى
و هو صاحبنى إكمنه
قرا شعرى و مكتوبى
على كفى و انا فارده
عشان من نبضه يسقينى
و برج حمام هناك فرده
شغلنى و طار قصاد عينى
يشاور ليا بجناحه
على لون السما الصافى
و شمس حاضنة أفراحه
فى عز البرد صيف دافى
عشان المهرة تتدفا
و تجرى تشق خيط الليل
و طيف الذل يتخفى
و عمر العزة يبقى طويل
و يطلع سر جوانى
فى بير رافض يكون له قرار
يجيب العالى تحتانى
و يملا التلج نار و شرار
أبار الشعر قوالة
لسة بتقزح الأشعار
و كل الشعرا خيالة
فى وصف المهرة و الأسرار

العبد الفقير لله
محمد عبد الرازق