عنقود ندى . شعر احمد الحلى

عنقود ندى
-------------
تتفتح السماوات ساعه ما يدن فجر
تتفتح الوردات تحضن رذاز الندى
يطلع الصبح اللى مستنى الوصول للمبتدى
الشكل مرسوم من زمان......نفس الطابور
نفس الطقوس ......... نفس الغموص
الشكل متحدد ببرواز الزمن
الصوره هياها اللى كانت من سنين ...لكن أنا
كان جوا منى الننى عارف دمعته
يفرشها ف تجاه الحرم
والضهر فى تجاه الهرم
ويعلى صوته من نسيجه المنكمش .... ويبحبحه
الصرخه تاهت فى العدم ....والوقت كان مشغول
شد العطش رجليا ناحيه قلتى
مدت شرايينى البروز للارتوا
نزلت حراره فرن مليان بالتلوج ...لحد خط الاستوا
اتفتحت فيا التوابيت اللى كانت من زمان متقفله
شد العرق جلدى...
والفوطه كانت جوا حبل المشنقه . والشرنقه
*************
مشوارى كان زى السراب جوا السراب
الرحله كانت فى النهار متعتمه
لكن مانيش قديس ولا اطياف ولى
لكن خلى ......
من قشره الخروب ولونها الأكحلى
الحب كان اول كلام اتعلمه... اتكلمه
العفه كانت هى حلمى الأولى
لكن قلوب الحق ركبت فوق شريط قطر البضاعه واختفت
والقلوب السوده طلعت فى العلى
كنت ازرع الشجر اللى مستنى النما
يرفض طلوعه من كسوفه م السما
**************
ميلت فوق خد القمر
لمست فيه الهاله والنور الشجى
حسيت بأول شوكه فى ضلوعى اختفت
رخى القمر عنقود منور بالأمل
نزلنى راكع للسما
اتقفلت كل التوابيت القديمه للأبد
بيض سواد الليل بنوره الأمجدى
كان جنب منى الورد مستنى الندى
والشمس كانت فى الجنوب وقت الشفق
بتجهز اللهب اللى هيبخر ...ندى
احمد الحلى

» من ابداعات احمد الحلى
» من رباعيات الشاعر احمد الحلى ( مخنوق قوى )
» رباعيات الشاعر احمد الحلى فى المسابقة
» طقطوقة . الصبح طالع . احمد الحلى
» قصيده الهويه مشاركتى فى مسابقه العاميه ...احمد الحلى